صنعت نساجی
زنجیره ­ی تولید محصولات نساجی متشکل از ریسندگی (تولید الیاف) یا استخراج الیاف از طبیعت تا تولید محصول نهایی است که می­ تواند پوشاک، فرش، محصولات بی­ بافت، محصولات با کارآیی بالا و … باشد. در واقع متداول­ ترین محصول که پوشاک است با عبور از مراحل؛
تولید لیف (ریسندگی)،
تولید نخ،
تولید پارچه (بافندگی)،
انجام فرایندهای تکمیلی مانند رنگرزی، چاپ و سایر تکمیل­ های شیمیایی و فیزیکی،
در نهایت دوخت
حاصل می­ شود. صنعت نساجی در کشورهای مختلف جهان با توجه به حجم مالی قابل توجه آن رونق زیادی دارد. مرز مشترک بین صنعت نساجی و صنعت پتروشیمی، تولید الیاف و البته مواد شیمیایی مورد استفاده در بخش‌­های مختلف صنعت نساجی است. الیاف به دسته­ ای از مواد گفته می­­ شود که نسبت طول به عرض آن­ها زیاد بوده و خواص دیگری همچون استحکام، انعطاف­ پذیری و راحتی بسته به نوع محصول نهایی داشته باشد. الیاف به دو دسته کلی طبیعی و مصنوعی طبقه ­بندی می ­شوند. پلی ­استر، نایلون و اکریلیک از جمله الیاف نساجی مصنوعی پرکاربرد در صنایع مختلف می‌­باشند.
چهار ضلع قدرت صنعت تولید منسوجات در آسیا، چین، هند، مالزی و ویتنام می ­باشد. به رغم تنوع بسیار زیاد الیاف مصنوعی، تولید این دسته از الیاف در ایران محدود است و از طرف دیگر، این تولیدات داخلی نیز رفع کننده نیازهای کنونی نیست. در حال حاضر شرکت پلی ­اکریل اصفهان، شرکت ارسیلون خرم­ آباد و شرکت الیاف تهران، عمده ­ترین تولیدکنندگان الیاف پلی­ استر، اکریلیک و نایلون کشور هستند. در مجموع حدود ۱۰،۰۰۰ واحد تولیدی نساجی در ایران وجود دارد. هزینه­ ی سرمایه­ گذاری این صنعت نسبت به سایر صنایع بسیار کم می­ باشد. به طوری که طبق گزارشات، میانگین سرمایه ­ی اولیه برای احداث یک واحد کوچک در این صنعت فقط ۳۰۰ میلیون ریال است. با این وجود میزان اشتغالزایی این صنعت نیز نسبتا زیاد است.
بررسی‌ها حاکی از آن است که طی یک دهه گذشته صنعت پتروشیمی کشور رشد قابل توجهی را تجربه کرده است و مطابق برنامه‌ها و سیاست های کلان کشور طی یک دهه آتی نیز توسعه این صنعت کلیدی و زیرساختی با سرعت بیشتری ادامه پیدا خواهد کرد. لذا طبیعی به نظر می‌رسد که همزمان با توسعه صنعت پتروشیمی نیاز است که به صنعت الیاف مصنوعی به عنوان یکی از صنایع پایین دست و موثر در شکل گیری و رشد صنعت نساجی توجه ویژه‌ای شود.
به رغم تولید بعضی از الیاف مورد نیاز صنعت نساجی در داخل کشور از جمله نایلون ۶ و پلی استر، به نظر می‌رسد که کمیت و کیفیت الیاف تولیدی با وضعیت مطلوب فاصله زیادی داشته باشد. همین موضوع موجب خروج ارز قابل توجه از کشور شده است.
بررسی فرآیند و ارتباط بین محصولات مختلف نشان می­ دهد، منشا الیاف مصنوعی مورد بحث، گاز طبیعی یا برش­ های هیدروکربوری است که در واحدهای پتروپالایشی به مواد شیمیایی واسطه ­ای تبدیل شده و سرانجام انواع الیاف مصنوعی تولید و در اختیار واحدها و صنایع مصرف­ کننده الیاف قرار می­ گیرند. به طور مثال جهت تولید پلی ­استر نیاز به ترفتالیک اسید خالص است که این ماده شیمیایی واسطه‌ای نیز خود از واکنش دو محصول پایه صنعت پتروشیمی مونواتیلن گلایکول (MEG) و پارازایلن تولید می‌شود.
به رغم سرمایه­ گذاری ­های انجام شده در صنعت نساجی ایران که بیش از یک و نیم میلیارد دلار در دهه گذشته برآورد می ­شود، این صنعت در بخش­ های ابتدایی و انتهایی آن دچار گلوگاه و حلقه­ های مفقوده­ ی مهم و قابل ملاحظه­ ای است. در زنجیره ابتدایی تامین الیاف، نه تنها سرمایه­ گذاری درخور و متناسب با ظرفیت­ های نساجی کشور انجام نشده، بلکه ظرفیت­ های موجود نیز طی دو دهه گذشته فرسوده شده و کارایی لازم را از دست داده اند. درانتهای این زنجیره نیز که نیاز به وارد شدن محصولات نهایی همچون پوشاک به بازار است؛ شاهد مقادیر زیاد واردات غیر رسمی و قاچاق به کشور هستیم.
به طور خلاصه می‌توان اشاره کرد که صنایع تولید الیاف مصنوعی در داخل کشور متناسب با نیاز پویا و متغیر بازار، گسترش نیافته ­اند و یکی از مهم­ترین اقلام وارداتی کشور را نخ­ ها و الیاف مصنوعی شامل می ­شود. صادرات انواع الیاف مقداری کمتر از ده درصد از کل صادرات نساجی کشور را شامل می ­شود که در مقایسه با واردات الیاف بسیار ناچیز است و در نتیجه تراز منفی تجاری شدیدی در زمینه الیاف در کشور وجود دارد.

نگاهی به محصولات
درصد قابل توجهی از مواد اولیه ­ی صنعت نساجی از مواد شیمیایی و پلیمرهایی به دست می آید که توسط پتروشیمی ها تولید شده اند. در واقع در صنعت نساجی؛ رنگزاها، پیگمنت­ ها، مواد آنتی استاتیک، رزین ها، دترجنت و سطح فعال ها و پلیمرها و الیاف مختلفی استفاده می شود که پایه ی اولیه ی آن ها نفت، گاز یا زغال سنگ است. از جمله موارد نامبرده، رنگزاها و الیاف به طور مستقیم در این صنعت تولید می ­شوند. دسته رنگزاهای مختلف مورد استفاده در نساجی، عموما توسط شرکت های تولید کننده با استفاده از مهندسان نساجی و شیمی سنتز شده و وارد بازار می شوند. در یک دسته بندی کلی، الیاف و رنگزاها اصلی ترین محصولات میانی صنعت نساجی هستند. البته الیاف برای رسیدن به دست مشتری نهایی باید مراحل دیگری را نیز طی نماید. پس از طی مراحل تولید، محصول نهایی این صنعت می تواند پوشاک (۶۰%)، منسوجات خانگی(۲۳%)، منسوجات صنعتی (۱۲%)، فرش و کف پوش (۵%) یا منسوجات دارای کاربرد در صنایع مختلف مانند پزشکی، بهداشتی، فضایی، کشاورزی، ساختمان و راه سازی باشد.

رنگزاها
رنگزاهای صنعت نساجی با توجه به کاربرد آن ها به چند دسته ی کلی تقسیم می شوند:

• رنگزاهای راکتیو
• رنگزاهای خمی و خمی محلول
• رنگزاهای مستقیم
• رنگزاهای دیسپرس
• رنگزاهای بازیک
• رنگزاهای گوگردی
• رنگزاهای اسیدی
• رنگزاهای متال کمپلکس و دندانه ای
• رنگزاهای آزوییک

مواد اولیه ی این رنگزاها با تقطیر بسیاری از ترکیبات آروماتیکی حاصل می شود. پایه ی آن ها فنل ها، آمین ها، فتالئین ها، سیانین، بنزن و تولوئن و … است که توسط واکنش هایی همچون آمیناسیون، آلکیلاسیون، اکسیداسیون، احیا و هیدروژناسیون به رنگزای مورد نظر تبدیل و در نهایت در رنگرزی و چاپ کالاهای نساجی اعم از الیاف، نخ، پارچه و لباس استفاده می شوند.

الیاف
پلیمرهای مورد استفاده در این رشته صنعت با توجه به کاربرد محصول نهایی باید دارای خواصی باشند. این امر باعث می شود که فقط تعداد محدودی از پلیمرها شرایط لازم برای ورود به صنعت نساجی را از زمان های قدیم تا به امروز کسب نمایند. از جمله متداول ترین الیاف مصنوعی پلی استر، نایلون و اکریلیک است:
الف) پلی استر: الیاف پلی ­استر همانند سایر الیاف مصنوعی به روش ­های صنعتی تولید و از نظر خواص و هزینه ­ی تمام شده­ ی کم و به­ صرفه ­ی آن نیز قابلیت مطرح شدن در بسیاری از کاربردها را دارد. برای تولید این فرآورده از ترکیب دی ­متیل ترفتالات و مونواتیلن ­گلیکول (MEG) و یا اسید ترفتالیک (جایگزین ماده اولیه دی متیل ترفتالات) در مجاورت کاتالیست­ های مناسب، استفاده می ­شودبه ترتیب کشورهای چین، هند، تایوان و کره­ ی جنوبی بزرگ­ترین تولید کننده ­های الیاف پلی­ استر در دنیا می­ باشند.
موارد استفاده این الیاف به صورت خالص یا مخلوط با سایر الیاف مانند پنبه، ویسکوز و پشم در تهیه انواع نخ و پارچه ­های پرده ­­ای، پیراهنی، گردباف، ملحفه ­­ای، فیلتر، لایی، تسمه ­های نقاله، برزنت، انواع طناب، کالای خواب می ­باشد. الیاف پلی استر در بسیاری از کشورها به نام ­های تجاری مختلف تولید و عرضه می­ شوند. از جمله داکرون آمریکا، تریلن انگلستان، ترویرا آلمان، ترگال فرانسه، تترون ژاپن، تریتال ایتالیا .
ب) نایلون: این لیف اولین بار در سال ۱۹۲۸ توسط شرکت دوپوینت (Dow Point)امریکا تولید شد. از موارد کاربرد نایلون در البسه ورزشی و جوراب است. پارچه نایلون از خاصیت ارتجاعی خوبی برخوردار است و برای موکت و فرش ماشینی با مخلوط الیاف دیگر به کار می ­رود. از آن­جایی ­که الیاف نایلون با استحکام فوق ­العاده زیاد نیز تولید می ­شود، برای نخ تایر اتومبیل و هواپیما نیز از آن استفاده می ­گردد. همچنین برای ساختن شیلنگ آتش­ نشانی، تسمه، تور ماهیگیری، چتر و طناب به ­کار می­ رود.
ج) اکریلیک: این الیاف در سال ۱۹۳۰ بطور آزمایشی توسط کشور آلمان و همچنین کشور آمریکا تحت لیسانس شرکت دوپونت تولید شد و در سال ۱۹۴۲ در صنایع نظامی بکار گرفته شد و در سال ۱۹۴۵ میلادی این الیاف برای اولین بار بصورت انبوه توسط شرکت دوپونت تولید گردید. از آن به بعد، توسعه کارخانه ­های تولید الیاف اکریلیک در آمریکا آغاز گردید. در حال حاضر کشورهای زیادی از جمله هند، آلمان و اسپانیا این الیاف را بصورت انبوه تولید می­ کنند. شرکت IAL هندوستان و شرکت بایر آلمان، از جمله شرکت­ های تولیدکننده الیاف اکریلیک می ­باشند. الیاف اکریلیک از نظر خواص و موارد استفاده با وزن مخصوص کم، جایگزین پشم است و در تهیه فرش ماشینی، پتو، لباس­ های زمستانی و کش باف ­های ضخیم، به مصرف می­­­ رسد.
از جمله الیاف مصنوعی دیگر استات، پلی پروپیلن، آرامیدها، پلی یورتان ها و پلی وینیل کلراید و از جمله الیاف طبیعی پنبه، پشم و ابریشم است.

تحلیل زنجیره ارزش
صنعت نساجی به عنوان یکی از کهن­ ترین رشته صنعت ها محسوب می شود. مشابه تمامی صنایع جهت تحلیل هر چه بهتر این رشته صنعت، می توان آن را به سه بخش زنجیره تامین، زنجیره تبدیل (تولید) و نهایتا زنجیره فروش تقسیم بندی نمود.
مهمترین موضوع در زنجیره تامین، مواد اولیه مصرفی در این صنعت است. نهاده های اصلی این صنعت شامل مواد سنتزی و طبیعی جهت تولید الیاف مختلف می باشد. پنبه، پشم و سایر منابع سلولزی به عنوان مواد اولیه جهت تولید الیاف طبیعی محسوب می شوند و پلی استر و یا پلی اتیلن ترفتالات (PET)، آکریلونیتریل (آکریلیک) و پلی آمید (نایلون ۶ و نایلون ۶-۶ ) نیز از جمله مواد پتروشیمیایی مورد مصرف در رشته صنعت نساجی هستند. در یک نگاه کلی می توان اشاره کرد که الیاف طبیعی ۴۷ درصد و الیاف سنتزی (مصنوعی) نیز ۵۳ درصد از سهم نهاده­ های مصرفی در این رشته صنعت در دنیا را بر عهده دارند. پیش بینی می شود که طی سال های آتی این روند به سمت افزایش سهم مصرف الیاف های سنتزی باشد. در بین الیاف مصنوعی نیز، رشد تقاضای پلی استر جهت تولید منسوجات مختلف در قیاس با سایر الیاف مصنوعی بیشتر است.
در بخش زنجیره تبدیل (تولید) می توان صنعت نساجی را به بخش های زیر تقسیم بندی نمود:
۱. تولید الیاف از منابع طبیعی و یا سنتزی
۲. ریسندگی (Spinning)
۳. بافندگی (Weaving)
۴. رنگرزی (Processing/Dying) و چاپ (Printing)
در هر یک از چهار بخش بالا بخشی از عملیات تبدیل نهاده های اولیه به محصول نهایی یعنی پارچه (بافته شده و یا بی بافت) صورت می گیرد. در بخش تولید الیاف، فعالیت اصلی تبدیل منابع ورودی (طبیعی و یا پلیمری) به لیف است، در بخش دوم نیز لیف به کمک فرایندهای مختلف (ذوب ریسی، تر ریسی و ریسندگی خشک) به نخ تبدیل می شود. نهایتا نخ تولید شده به کمک تجهیزات مربوطه به پارچه تبدیل و در بخش نهایی نیز عملیات رنگرزی و در صورت نیاز عملیات چاپ بر روی آن اعمال می شود. ۴۶ درصد از تجهیزات مورد استفاده در صنعت نساجی در بخش چهارم یعنی عملیات رنگرزی و چاپ، ۱۳ درصد در بخش بافندگی، ۱۱ درصد در بخش ریسندگی و بقیه نیز در سایر بخش ها به کار گرفته می شوند. درادامه نیز به میزان تولید مهم ترین محصولات میانی می پردازیم:
الیاف پلی استر در۱۱ ماه ابتدایی سال ۹۵، حدود ۱۹۳ هزار تن در کشور تولید شده که بر اساس برنامه ی راهبردی وزارت صنعت، این مقدار کاملا مطلوب است. اما عملکرد واحدهای تولیدکننده ی الیاف اکریلیک در این محدوده ی زمانی مناسب نبوده و شاهد کاهش تولید تا حد ۷ هزار تن بوده ایم.
در بخش زنجیره فروش با توجه به این که کالای نهایی و مصرفی چه محصولی باشد، نیاز است تا عملیات تکمیلی مرتبط با آن صورت گیرد تا نهایتا کالای نهایی تولید شده (پوشاک، فرش، سایر کالاهای صنعتی) از طریق فروش مستقیم و یا از طریق فروشگاه ها به دست مصرف­ کنندگان برسد. بازار صنایع پوشاک و نساجی در ایران ۲۵ هزار میلیارد تومان را به خود اختصاص داده که از این مقدار، ۱۷ هزار میلیارد تومان مربوط به پوشاک و مابقی به پارچه و فرش اختصاص دارد. در قسمت صادرات، متاسفانه صادرات صنایع نساجی و پوشاک قابل توجه و مورد انتظار ظرفیت این صنعت کهن نمی باشد و چند سالی است که در حدود ۷۰۰ میلیون دلار و یا کمتر ثابت باقی مانده و جهش چشمگیری نداشته است.
مرکز مطالعات زنجیره ارزش معتقد است که صنعت نساجی کشور در هر سه بخش فوق از وضعیت مطلوب فاصله دارد! با توجه به این که سهم عمده قیمت تمام شده کالای نهایی مرتبط با مواد اولیه مصرفی است (۷۰ تا ۸۰ درصد قیمت نهایی)، لذا نیاز است در بخش زنجیره تامین بنگاه های فعال در این صنعت از یک اطمینان خاطر در قیمت، کمیت و کیفیت مواد اولیه برخوردار باشند که متاسفانه این موضوع با مشکلات زیادی مواجه است. چرا که بخشی از این مواد از خارج از کشور تامین می شوند که همین موضوع سبب شده است که هزینه های تامین را افزایش دهند! از طرف دیگر نبود قواعد سیستمی و پایدار نیز موجب شده است که بنگاه ها در تامین مواد اولیه خود دچار مشکلات زیادی شوند.

ذی نفعان
شناخت بازیگران اصلی صنعت نساجی کشور و تعاملات بین آن ها، گامی اساسی در جهت تحلیل زنجیره ­ی ارزش این صنعت می­ باشد. از این رو در این بخش سعی شده است ذی نفعان اصلی نساجی کشور معرفی شوند:
پتروشیمی ها
مواد اولیه پلیمری مورد استفاده در صنعت نساجی پلی استرها، پلی آمیدها و پلی الفین­ ها و آکریلیک هستند. در حال حاضر پتروشیمی شهید تندگویان، کارخانه پلی اکریل اصفهان، پلی استر یزد و گروه صنعتی گلریز قم تنها تولیدکنندگان پلیمر پلی اتیلن ترفتالات و تامین‏ کننده نیازهای واحدهای پایین دستی ذوب ‏ریسی تولیدکننده الیاف استیپل و نخ ‏های فیلامنتی هستند.
پلی پروپیلن مهم‏ترین الیافی پلی‏ الفینی است که در کارخانجات ایران تولید می­ شود. شرکت‏ های زیادی در زمینه تولید این دسته از الیاف فعال هستند که مواد اولیه مورد نیاز خود را از پتروشیمی­ ها دریافت می‏ کنند. تنها تولیدکننده پلیمر پلی اکریلونیتریل و الیاف اکریلیک در ایران شرکت پلی اکریل اصفهان است که قابلیت تولید الیاف استیپل و فتیله اکریلیک جهت استفاده در کاربردهای مختلف نظیر فرش، موکت و … را داردشرکت های الیاف تهران و شرکت پارسیلون خرم آباد تنها تولیدکنندگان پلیمر پلی آمید ۶ و شرکت نخ تایر صبای زنجان نیز تنها تولیدکننده پلی آمید ۶-۶ در ایران می باشند.
متاسفانه صنایع پتروشیمی­ داخلی هنوز قادر به تولید کاپرولاکتم که ماده اولیه تولید پلی آمیدها است نیستند و به همین دلیل کارخانجات اصلی تولید کننده پلیمر پلی آمید در ایران از قبیل نخ تایر زنجان، الیاف تهران و پارسیلون خرم آباد ناچار به واردات این ماده اولیه می باشند. درمورد رنگزاها و سایر مواد شیمیایی صنعت نساجی نیز عموما این دسته از مواد، وارداتی هستند و آن قسمتی از تولیدکننده ­ها که در کشور مشغول به فعالتیند مواد اولیه ی خود را از خارج کشور دریافت می ­کنند.
واحدهای تولیدی و خدماتی
حدود ۱۰،۰۰۰ واحد تولیدی نساجی در ایران وجود دارد که شامل تولیدکننده­ های محصولات میانی (الیاف، نخ، لایه­ های بی ­بافت و…) و نهایی (پوشاک، فرش و…) می باشد. واحدهای تولیدی و خدماتی را از نظر دسته بندی نباید از هم متمایز دانست؛ چرا که بسیاری از کارخانجات سطح کشور در هر دو زمینه فعالیت میکنند. واحدهای تولیدی در واقع تولید کننده ی محصولاتی اعم از محصولات میانی یا پایانی و واحدهای خدماتی، ارائه دهنده ی خدماتی همچون رنگرزی، چاپ، شستشو و اعمال تکمیل های گوناگون مانند آهار گیری، آهار زنی، پرز سوزی، سفیدگری، ضد لک، ضد آب، دیر سوز و…هستند. تولید کننده ­های مواد شیمیایی این صنعت در ایران معدود هستند. برخی از آن­ ها عبارتند از: الوان ثابت، مهراب اکسیر، سایار، جوهر ایران، بکتام و … .
وارد کننده ­ها
همانطور که گفته شد درصد قابل توجهی از مواد شیمیایی نساجی مانند رنگزاها و مواد کمکی، دیسپرس کننده ها، نرم کننده ها، کریر و … از کشورهای دیگر مانند کره­ ی جنوبی، هند، آلمان و ایتالیا وارد کشور شده و در بخش های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. البته ذکر این نکته حائز اهمیت است که واردکنندگان صنعت نساجی فقط در بخش مواد شیمیایی حضور ندارند بلکه متاسفانه واردات در طول زنجیره این صنعت نقش مهمی را ایفا می کند و به نوعی یکی از مشکلات اساسی در صنعت نساجی محسوب می شود. گرانول، الیاف، نخ، پارچه و پوشاک از دیگر مواردی هستند که علی رغم توان داخلی در تولید، به صورت قانونی یا حتی غیر قانونی و قاچاقی وارد کشور می شوند.
ماشین سازان
اکثر ماشین آلات در صنعت نساجی ایران ورداتی هستند. کارخانجات و مدیران ایرانی تمایل زیادی به خرید ماشین­آلات نساجی از کشور ایتالیا دارند که می­ توان ارزان ­تر بودن ماشین ­آلات نساجی ایتالیایی نسبت به کشورهایی مثل آلمان، روابط تجاری خوب ایران و ایتالیا و ارتباط ماشین ­سازان ایتالیایی با شرکت ­های تولیدی ایران را برخی از دلایل این امر دانست.
طبق آمارها ۴۶ درصد ماشین ­آلات رنگرزی و تکمیل، ۱۳ درصد ماشین­ آلات بافندگی، ۱۱ درصد خطوط ریسندگی قطعات و لوازم، ۳ درصد ماشین­ آلات حلقوی و گرد­باف و بقیه موارد ۱۶ درصد را به خود اختصاص داده ­اند.
تشکل ­ها
سنگ بنای انجمن صنایع نساجی ایران که در ابتدا تحت نام سندیکای صنایع نساجی پنبه­ای و الیاف مصنوعی ایران خوانده می ­شد، در ششم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۰ به کوشش روان­ شادانی چون کاشانی­ پور، کورس، مقدم، تفضلی، لاجوردی، فرقانی و بسیاری دیگر از زعمای این صنعت گذاشته شد تا مکانی باشد برای هم اندیشی و همکاری صنعتگران کشور به جهت فائق آمدن بر مشکلات و مسایل روز صنایع نساجی کشورمان. اکنون با گذشت سال­ ها از تاسیس این تشکل، نهال نوپای اولیه که با ده عضو ایجاد گردیده بود، به صورت تشکلی توانمند و خوشنام با قریب به چهارصد عضو اصلی و صدها واحد تولیدی تحت پوشش قد برافراشته ­است و گستره تولیدات اعضای این انجمن از صرف نخ­ های پنبه ­ای، به طیف وسیعی از انواع محصولات نساجی گسترش یافته ­است.
در حال حاضر، انجمن‌ صنایع نساجی ایران از طریق هیات‌ مدیره و کمیته ‌های تخصصی مختلفی‌ که دارد، اهداف مزبور را تعقیب کرده و ضمن ارائه مشورت به مراجع ذیصلاح‌ برای سیاست ­گذاری در جهانی که‌ منجر به تحقق اهداف انجمن باشد، جوانب گوناگون مسایل و مشکلات‌ کنونی این صنعت را تجزیه و تحلیل‌ کرده و نظریات خود را ارایه می ‌دهد. در واقع، از این طریق شیوه مدیریت‌ انجمن صنایع نساجی ایران نیز هدایت می ‌شود. امروزه اکثر اعضای انجمن حداقل‌ در یکی از کمیته‌های تخصصی‌ انجمن عضو هستند و در مدیریت‌ دسته جمعی انجمن مشارکت دارند.
جامعه متخصصین نساجی ایران نیز در آذر ماه سال ۱۳۹۴ به عنوان یک واحد صنفی با چهار کارگروه آموزش، صنعت، روابط عمومی و مالی آغاز به کار کرده است. از جمله دیگر انجمن ها و تشکل ها می توان به اتاق بازرگانی صنایع و معادن، اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایع نساجی و پوشاک، انجمن اقتصاددانان ایران و غیره اشاره کرد.
مرکز مطالعات زنجیره ارزش معتقد است که با همکاری ذی نفعان فوق الذکر نیاز است، راهبردهای اصلی صنعت در سه لایه اصلی:

• تعیین جهت گیری های کلان توسعه
• تعیین موضوعات استراتژیک صنعت
• تعیین راهبردهای صنعت

مورد بررسی و تدوین گردد.